مراسم چهلم شهید حسین علی یوسفی
بعد ساعت ۳ بجه بعد از ظهر در بروری هزاره تاون٬ یک مراسم بزرگ برگزار گردید. در این مراسم تمام اقشار مردم اعم از ریش سفیدان٬ دانشمندان٬ روشنفکران٬ شاگردان٬ کارگران شرکت نموده بودند. مراسم چهلم با تلاوت کلام الله مجید توسط آقای رضایی شروع شد. بعد شعرای عزیز هر یک محترم کربلایی میثم٬ میرزا عبدالحکیم و عزیز فیاض با خواندن شعر های زیبای شان٬ احترام و عقیدت شانرا نثار روح پاک شهدا و در راس شان شهدی یوسفی نمودند.
سخنان اسحاق محمدی ریس آکادمی هزاره گی و زمان دهقانزاده صدر اسبق هزاره استودنتس فدریشن بر روحیه حاضرین در مجلس افزود. محور سخنان این دو سخنران برجسته٬ نه باختن روحیه و مقاومت نمودن در برابر نابرابری ها بود. به گفته آنها وقتی ما در دوره عبدالرحمن ظالم با از بین رفتن ۶۲٪ از مردم خویش نابود نه شدیم٬ حالا با این حملات دشمنان ترسو به خدا قسم اگر اندکی بلرزیم. شهادت عزیزان ما بر عزم و اراده های آهنین ما افزوده است. ما باید خود روحیه خود را حفظ نموده و به جوانان روحیه بدهیم. شهر کویته خانه ماست. ما در همین جا سرمایه گذاری نموده ایم. و زندگی می نمایم. پس برای حفظ مردم خود٬ سرمایه خود و فرهنگ خود از هیچ قربانی دریغ نخواهیم کرد. ما مقاومت می نمایم و دشمنان را نمی گذاریم به اهداف شوم شان دست یابند.
محور سخنان رهبران هزاره دموکراتیک پارتی را در این مراسم تشویق و ترغیب نمودن مردم به اتحاد و همبستگی و آگاه بودن از شرایط منطقه تشکیل می داد. آنها افراط گرایی را به هر شکل آن که باشد محکوم نموده و شهادت رهبریت شانرا افتخار دانسته و شهادت اش را یک مرحله از بیداری سیاسی مردم خویش می دانستند. به گفته آنها مبارزه امروز مردم ما در شهر کویته با مبارزه چندین سال قبل مردم ما در داخل افغانستان فرق می کند. ما در یک کشور جمهوری زندگی می نمایم. و باید جدوجهد های ما نیز سیاسی باشد. در نظامهای جمهوری مردم اصل است. و قدرت اصلی بدست توده ها است. اگر مردم سهل انگاری نکنند٬ و برای گرفتن حق و اعتراض در برابر ظلم های روا شده بر آنها ساکت نه نشینند به آسانی می توانیم مشکل های خویش را حل نمایم. ما باید از طریق رسانه ها و راه اندازی تظاهرات بدون تشنج صدای مظلوم واقع شدن خویش را به گوش دولت مداران و جهانیان برسانیم. نکته دیگری که در این مراسم زیاد بر آن تکیه می شد٬ آله دست دیگران قرار نه گرفتن مردم ما بود. مردم ما باید منفعت ملی شانرا درک نمایند و به هیچ صورت جنگ قدرت های دیگر را نه جنگند. ما باید خون خود را برای منفعت ملی خویش بریزیم نه اینکه برای منفعت دیگران. و همچنان هر یک از مردم ما نه باید هیچگاه منفعت شخصی شانرا بر منفعت ملی و اجتماعی برتر بدانند. در مقابل منفعت ملی٬ ما باید از منفعت شخصی خود بگذریم....