مهاجرین افغانی اولین قربانیان طرح هدفمند کردن یارانه ها در کشور ایران

همانطور که همه ی ما کم و بیش می دانیم در کشور ایران در این روزها طرح هدف مند کردن یارانه ها به شدت در حال اجرای شدن است.کشور جمهوری اسلامی ایران با این طرحش که در آن یک میلیون مهاجر را فراموش کرده است ثابت کرد که یکی از بی رحم ترین نظام ها در جهان است.

در اجرای این طرح (طرح آزاد سازی قیمت های بعضی اجناس ضروری مثل آب،برق،گاز،نان و…)نادیده گرفتن یک میلیون مهاجر افغانی دارای مجوز، که از سوی دولت ایران هم پذرفته شده می باشد، دل هر انسانی را به درد می آورد.

خیلی از صاحب نظران بر این باورند که این یک میلیون مهاجر افغانی در ایران، در پاین ترین سطح جامعه ایران زیر خط فقر زندگی می کنند.

دولت جمهوری اسلامی ایران همیشه شعار داده است که :«ایران یک کشور خیر خواه وکمک کننده به آورگان جنگ زده افغان و جوامع دیگر اسلامی می باشد.» ایران در حال این شعار ها را می دهد که برعکسش همیشه مهاجرین افغانی را در تنگنا های شدید اقتصادی و فرهنگی و… قرار داده است.(منع از تحصیل به بهانه های مختلف،گرفتن پول های بسیار زیاد به بهانه های مختلف(گرفتن عوارض شهرداری هر ۶ ماه ازهر خانواده مهاجر افغانی مبلغ ۳۰۰هزار تومان،تعویض کارت هویت هر شش ماه هر نفر مبلغ ۳۰ هزار تومان ،هزینه کارت کارگری هر کارگرهر شش ماه مبلغ ۱۰۰هزار تومان،هزینه ی تحصیل کودکان هر دانش آموزسالیانه مبلغ ۱۰۰هزار تومان ،عوارض مدرسه هر سال تقریبا از هر دانش آموز به دفعات مکرر هر بار ۳۰هزار تومان در سال حدود شش تا هفت بارکه بالای ۲۰۰ هزارتومان می شود)، کار ندادن مهاجرین در حداکثر کارگاه های دولتی و صنایع مواد غذای و به کار نگرفتن مهاجر افغانی در ادارات چه خصوصی و چه دولتی و بسیاری از بی عدالتی های اجتماعی دیگر از قبیل ندادن پول کاگر ها ی مهاجر از سوی کارفرمایان،پس ندادن پول که بابت رهن به صاحب خانه داده می شود،پیگیری نشدن شکایت های که از سوی مهاجرین به داد گاه های ایران می شود،زور گیری های خیابانی و…،نزدن هیچ گونه سند رسمی خرید کالا از قبیل ماشین،موبایل،متور،کارهای تجاری و… به اسم مهاجر افغانی.)

این همه فشارهای اقتصادی و در تنگنا قراردادن مهاجرین بی کس و بی پناه کم بود که حالا با آزاد سازی قیمت ها که در طرح آن مهاجرین نادیده گرفته شده است میخواهند فشار ها را چند برابر کنند؟

هر خانواده افغانی معمولا ۶تا ۷ نفر هستند که فقط یک نفر شاغل(معمولاپدریا بعضا پسربرزکتر خانواده) دارند که حد اکثر دست مزد آنها هم ماهیانه بالای ۳۰۰ هزار تومان نیست.با این ۳۰۰ هزار تومان باید کجای از درد این خانواده های بی کس و بی پناه درمان شود؟بهای برق،گاز، آب،نان و…یا هزینه های که دولت ایران به هر بهانه ی از مهاجرین می گیردویا خرج زندگی فقیرانه آنها؟

برق و آب و گاز که قبلا ماهیانه ۱۰ هزار تومان بود حالا برای هر کدام باید بالای ۵۰هزار تومان داده شود،نان که ۲۰-۱۰۰-۲۰۰ بو حالا باید ۱۰۰-۳۰۰-و ۴۰۰ تومان بخرند،این یعنی به مرگ گرفتن مهاجرین افغانی از سوی دولت ایران و به تب راضی کردن آنها.

در اکثر موارید اعتراض های که از سوی مهاجرین در ادرات دولتی،بانکها و یا جاهای دیگر صورت گرفته است،معمولا همه جواب ها چه از سوی کارمندان دولتی و چه از سوی عام فقط یک جمله کوتاه و تحقیر آمیز(راضی نیستید برگردین مملکت خودتون) بوده است.خب اگر این طوراست پس آن شعارهای اسلامی و انسان دوستی چه می شود؟این را همه خوب میداند که ما از سر شوق به مملکت شما نیامدیم اگر مجبورنباشیم ما حتی یک لحظه هم حاضر نیستیم که در اینجا باشیم،جبر زمان مارا واداشته است تا برای نجات جان خیش، راه مهاجرت را درپیش گیریم و جبر اسلام مارا واداشته است تا از ممالک اسلامی پناه جویم، مگر خداوند در قرآن کریم نگفته است که:«آیا زمین خداوند پهناور نیست که دران مهاجرت کنید!سوره نساء آیه ۱۶» در این صورت آیا بازهم میتوانید بگوئید که یکی از کشورهای پیرو قرآن و دین اسلام هستید؟اگر واقعا از مردم افغانستان این قدر متنفر هستید چرا از اول گذاشتید که مهاجر افغانی وارید کشورتان شود؟

آنگاه که طفلی سیلی خورده ی بودم با شنیدن زجه هایم به عنوان دوست هم فرهنگ،هم زبان ،هم دین و مذهب و هم ریشه و خون ،آغوشت را برای استقبال از من باز کردی و مرا به گرمی در آغوشت فشردی طوری که اندکی از درد هایم تسکین یافت.حال که من زاده اینجا هستم و با تمام رسم و رواج و آین و فرهنگ محلی شما خو گرفته ام و از کشورم هیچ خاطره ی در دل ندارم،بی انصاف میخواهی این گونه مرا از خود برانی؟

کمرم خم شده است از این همه بی عدالتی های اجتماعی و بار سنگین اقتصادی که بر من تحمیل می شود.شبها که میخوابم به فکر این هستم که فردا چطوری بتوانم خرج عیالم را بدهم،عیالم همیشه چشم به در است تا لحظه ی که من به خانه بر گردم،او نگران است و ازاین میترسد که هر آن ممکن است من را رد مرز کنند و او تنها حامی و سرپرست خود و بچه هایش را از دست بدهد.

شما اگر واقعا دین اسلام را آن طور که هست قبول ندارید حداقل بر شعارهای ایران بزرگ و ایران باستان خود پایدار بمانید.مگر نه این است که همیشه ادعا می کنید که افغانستان جزء از پیکره ی ایران بزرگ است و هرگیز ما آنرا از ایران جدا نمیدانیم؟

در عرف جامعه اسلامی هر مسلمان که در یک کشور اسلامی زندگی می کند و برای آبادی و پیشرفت آن کشور تلاش می کند ومالیات می پردازد ، جزء از افراد آن کشور به حساب می آید و باید از تمام حمایت های دولتی و حقوق شهروندی آنجا برخوردار باشد.این قانون که در اصل یک قانون اسلامی می باشد،حالا با کمی تغیر(فراتراز مرزهای دینی احترام به انسانیت) در قانون بین الملل هم (به استثنای ممالک اسلامی!) به ثبت رسیده است.

در حال حاضر که جهان به سرعت در حال رشد وبرای انسان سازی تلاش می کند، کشورهای غیر مسلمان از حد اکثر قوانین شایسته اسلامی به نفع انسان و انسانیت استفاده می کنند.این در حال است که کشورهای اسلامی به سرعت در حال ساخت قوانین جدید از اسلام هر کدام به نفع خود شان و انکار دیگران هستند که با این کار شان بشیترین ضربه را به دین مبین اسلام زده اند.

کجاست آن دولت ناب محمدی که حامی مستضعفین بود؟،کجاست آن دولت علی ابن ابوطالب(ع) که امروز بعضی ها خود را الگوی از حکومتش می دانند در حال که ۱۸۰ درجه از هم فاصله دارند.

منبع وبسایت غرجستان نظرشما

-----------------------------------------------------

+ نوشته شده در ۱۳۸۹/۱۰/۰۷ساعت 23:0 توسط محمدسعیدی(هزاره) |

هزاره پیوند

مهاجرین افغانی اولین قربانیان طرح هدفمند کردن یارانه ها در کشور ایران

پیوندهای روزانه

نوشته های پیشین

آرشیو موضوعی

نویسندگان

پیوندها