آنانیکه دیروز مردم ما را قتل عام کردند، اینک از ما توقع رای دارند!!!

حالا که مردم افغانستان در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری قرار دارند و کمتر از یک هفته به این انتخابات باقی مانده است، در سراسر کشور تبلیغات انتخاباتی به شدت جریان دارند. هر نامزد و هوا داران شان به این کوشش اند، که توجه مردم را به شیوه ی خود جلب نموده و کاندیداتوری خود را به موفقیت برساند. برای رسیدن به بزرگترین و مهم ترین پوست در افغانستان یعنی پوست ریاست جمهوری، تبلغیات شان از هر گوشه و زاویه جریان دارند. اما سرنوشت این مردم که، سه دهه جنگ را پشت سر گذرانده، در پشت سر هر جنگ عواقب عجیب و غریب را مشاهده نموده اند، چه می شود؟ گنگ مانده است. طور مثال در جنگ اول افغانستان با انگلیس، که در سال 1841م. به وقوع می پیوندد، هزارها مجاهد وطن دوست و غیور جان را به جانان می سپارد. در این جنگ بنیانگذار حکومت محمد زایی ها یعنی امیر دوست محمد خان که حکومت را از سدوزای ها به محمد زایی ها تبدیل کرده و در هند به تبعید به سر می برد، بر سر اریکه قدرت می نشیند. امّا پسر او وزیر اکبر خان در افغانستان علیه انگلیس رول عمده را بازی کرد، این جنگ به شکست انگلیس ها و خارج شدن آنها از افغانستان صورت می گیرد. اما و قتیکه امیر دوست محمد خان به افغانستان بر میگردد و بر تخت سلطنت دست می یابد، بعد از چند مدت پسرش وزیر اکبرخان و آنانیکه برای دفاع میهن خویش علم جهاد را بر افرشته بودند، را به شهادت می رساند. در حالیکه وزیر اکبر خان در این راستا نقش عمده را بازی کرده و حکومت را برای پدرش امیردوست محمد خان مهیا نموده بود. بعد از 38 سال یعنی در سال 1879م. جنگ دوم افغانستان با انگلیس صورت می گیرد. این جنگ باز به شکست انگلیس خاتمه می یابد و بعد از این جنگ در سال 1880م. امیر عبدالّرحمان پسر محّمد افضل خان و نواسه ی امیر دوست محمد خان به حکومت می رسد. امیر عبدالرحمن خان که مرتبه ی اول مردم علیه او شورش می کنند، مردم را به طور فجیع آور و وحشیانه به قتل می رساند و کله منار ها می سازد. باز هم می بینیم با مردم هزاره چگونه رفتار می کند؟ رفتار او با مردم هزاره را من نمی توانم بررسی کنم. امّا همین قدر میتوانم بگویم که %62 مردم ما را قتل عام کرد و با تبعید و یا بعنوان غلام و کنیز در بازار های برده فروشی به فروش رساند. از سرهای این مردم کلّه مُنار ها ساختند و زمین های شان را به اقوام پشتون بخشیدند. اما جنگ سوم افغانستان که با روسیه صورت گرفت بعد از هشت سال مقاومت و پایمردی مردم افغانستان، این جنگ به نفع افغانستان خاتمه یافت. اما، این بار بیایید در قرن بیستم نگاه کنیم که بعد از پیروزی مجاهدین باز یک بار دیگر، قضیه اسفناک افشار در زمان دولت اسلامی بالای مردم محروم هزاره آفریده شد و هزاران طفل یتم، زن و مرد، ملت آزادی خواه هزاره بار دیگری به شیوه و سبک عبدالرحمن خانی و حتی وحشتناکتر از آن توسط جلادان تازه به دوران رسیده، به کشتار گاه و جوقه های اعدام محکوم شدند. این جنگ سه ساله یعنی جنگ تحمیلی علیه هزاره ها از طرف حزب اتحاد اسلامی به رهبری سیّاف و از طرف جمعیت اسلامی به رهبری برهاندین ربانی و مسعود به و قوع پیوست. که در رأس آنان ربّانی و در سمت وزیر دفاع احمد شاه مسعود و در سمت وزیر خارجه داکتر عبدالله نامزد فعلی ریاست جمهوری بودند. هزاره ها، مرد و زن، پیر و جوان بی گناه، حتی طفل های شیر خوار هزاره قتل عام شدند. داکتر عبدالله و جنرال قسیم فهیم که رسماً در این جنگ شرکت داشتند و صد ها مرد و زن، طفل و پیرمرد های این مردم را از دم تیغ راندند. حالا، من نمیدانم که چگونه و به کدام چهره باز داکتر عبدالله در غرب کابل و در سایر نقاط هزارستان کمپاین کرده و از این مردم میخواهد تا به او رای دهد، تا بار دیگر این مردم را به قربانگاه سیاهی بکشاند، امّا این را میدانم که هیچ یکی از ملت آگاه هزاره این را دیگر نمی خواهد که باری دیگر به این قربانگاه کشانده شوند، زیرا آنها میدانند که گذشته را رهنما قرار داده و به آینده خود رای دهند، اما و قتیکه داکتر عبدالله در هزارستان کمپاین میکند، می بینیم که در رأس آن یک تعداد علمأ و روحانیون درباری دیده می شود. ولی باید ببینیم که این از کدام سرچشمه منشأ میگیرد؟ از یک طرف می بینیم که اینها همه کاسه لسان اند و فقط برای پول این کار را انجام داده و با سرنوشت هزاره ها بازی میکند، از طرف دیگر به مشاهده میرسد که این منشأ خارجی نیز داشته و سیاست دولت ایران اند. چنانچه گذشته خودش بیانگر این سیاست ها می باشد. زیرا در گذشته دیده شد که اگر کمک از طرف دولت ایران برای مجاهدین صورت می گرفت و برای حزب جمعیت اسلامی اسلحه و برای حزب وحدت کاغذ یعنی (عکس های رنگارنگ خمینی) فرستاده می شد. ازینجا چنین بررّسی میشود که اگر دولت ایران خود را حامی مذهب شیعه در جهان اسلام میداند، اما به آن باور ندارد و نژاد را بالاتر از مذهب می شمارد و قرن بیست یکم را قرن نژاد میداند. امروز که در هزارستان از طرف دشمنان صد ها توطیه علیه داکتر رمضان بشر دوست صورت میگیرد، می توان گفت که علتش فقط همین دو مسله می باشد، از یک طرف چرب شدن شکم کاسه لیسان واز طرف دیگر اجرا شدن هدف ایران در افغانستان و باز به محرومیت کشیدن این مردم می انجامد و در آخر این را بگویم که مردم عزیز ما باید هوشیار باشند که دشمن شان خطرناکتر از گذشته است وباید تبهکاران تاریخ را بشناسند و نیز یکبار دیگر ما حمایت خود را از بشر دوست اعلان میکنیم.

نگارنده: محّمد عارف خراسانی

مطالب دیگر:

+ نوشته شده در ۱۳۸۸/۰۵/۲۶ساعت 10:13 توسط عبدالله رفیعی |

هزاره پیوند

آنانیکه دیروز مردم ما را قتل عام کردند، اینک از ما توقع رای دارند!!!

پیوندهای روزانه

نوشته های پیشین

آرشیو موضوعی

نویسندگان

پیوندها