هشدار به هزاره ها

بعد از بلند شدن اعتراضات همگانی در مقابل قانون احوال شخصیه از طرف مجامع بین المللی، نهادهای مدنی، سازمانهای مدافع حقوق زن و حقوق بشر، سران کشور ها و خصوصا هزاره ها با آنکه زیاد تلاش کردم تا متن کامل آن قانون را بدست بیاورم، ولی متاسفانه موفق نه شدم. تلاشم در این بود، که باید حد اقل این قانون مورد اعتراض را، که از همه بیشتر باعث رنجش و انتقاد روشنفکران هزاره از آن شده است، مطالعه نمایم.

تا از چون و چرای موضوع و مطالب اش بیشتر آگاه گردم، ولی با تاسف تلاشم بجایی نرسید و تاهنوز آنرا بدست آورده نه توانسته ام. تا آنجایی که از مطالعه مقاله های نویسندگان و صاحب نظران موافق و مخالف بعضی مواد این قانون برداشت نمودم، فکر کنم اکثریت از تصویب شدن آن خرسند اند، ولی فقط در مورد چند ماده آن اختلاف نظر وجود دارد. در مورد ماده های یک صد و سی و دو و یک صد و سی و سه ، که از همه بیشتر مورد اعتراض قرار گرفته اند. بعضی از علما، دانشمندان، حقوق دانان و روشنفکران محترم نظریات شانرا اظهار نموده اند. و لازم است، که تمام علما و اهل نظر در مورد بدون در نظر داشت منفعت شخصی و یا کدام نوع ترس و دلهره نظریات شانرا در هر چه بهتر شدن و انسانی شدنی تر آن ارایه نمایند. تا از یک طرف ابهامات در مورد از بین برود. و ازطرف دیگر اتفاق نظر کامل در مورد آن بوجود بیاید. از نگاه قانونی مسولیت به دوش نمایندگان مردم ما در پارلمان کشور است، که با در نظر داشت تعهدی که در قبال مردم به جا آورده اند، غفلت نه نموده، حرمت و کرامت انسانی، حقوق شهروندی و مدنی، روحیه فرهنگی و روند اجتماعی کنونی جامعه هزاره را درتوشیح دوباره آن در نظر بگیرند. نشود، که این قانون سبب به اسارت در آمدن نصف از جامعه ما و عامل یک نفاق بزرگ در بین هزاره ها گردد.

از نگاه حقوقی و فقهی، وکلا، حقوق دانان و علما وظیفه دارند، تا به این معضله ناخواسته رسیدگی نمایند. ولی آنچه این قلم را واداشت تا به بهانه قانون احوال شخصیه این چند کلمه را بنگارد. بررسی جنبه سیاسی قانون احوال شخصیه و تاثیر مستقیم آن خواسته یا ناخواسته بر سرنوشت هزاره ها اعم از هزاره های شیعه، هزاره های سنی و هزاره های اسماعلیه است. نیک اندیشان سرنوشت هزاره ها با مقالات دقیق و کارشناسانه شان، اکثر از جنبه های سیاسی و مقاصد پنهانی قانون احوال شخصیه را بررسی نموده اند. ولی در این نوشته به هزاره ها هشدار و آماده باش از ناحیه دیگر داده میشود. ناحیه ایکه به وقوع پیوستن آن اگر چه تا هنوز فقط احتمال و فرضیه است، ولی اگر اتفاق به افتد. هزاره ها را با این بی خبری شان به نیستی خواهد کشید. طرح شدن قانون احوال شخصیه بشکل خصمانه و جنجال بر انگیزش بدون در نظر داشت اقتضاآت زمانی و خصوصا درین مقطع حساس از زمان بصورت آگاهانه و یا نا آگاهانه و برخورد های سطحی هزاره ها با آن ممکن خطرناک ترین پیامد ها را در رابطه به سرنوشت هزاره ها در پی داشته باشد. و نتیجه اش خدا ناخواسته به مراتب وحشتناک تر از قتل ها سیستماتیک دوره عبدالرحمان ، که در نتیجه آن %62 از هزاره ها از بین رفت، باشد.

برای درک بهتر مطلب جا دارد وضعیت سیاسی منطقه مورد بررسی قرار بگیرد. از طرح نقشه خاورمیانه بزرگ توسط ایالات متحده آمریکا کماکان تمام مردم آگاه اند. و در مورد آن چیزهایی می دانند، نظر به آن نقشه، آمریکا در پی تجزیه کشور های منطقه و ایجاد کشور های کوچکتر به اساس قومیت می باشد. فکر کنم تا چندی پیش همه به این طرح آمریکا و نتیجه اش می خندیدند و آن را غیر واقعی و امکان ناپذیر می دانستند. بخصوص کشور جمهوری اسلامی ایران و پاکستان. مگرآنچه بخصوص بعد از حادثه سوات در پاکستان و تصویب لایحه برقرای نظام شرعی در آنجا به مشاهده می رسد. فرضیه های قبلی سیاستمداران و تحلیل گران منطقه را بهم زده و تحلیل گران را به بررسی دوباره اوضاع واداشته است.

این مقاله در پی آن نیست، که نقشه خاورمیانه بزرگ را تجزیه و تحلیل نماید، بلکه اوضاع منطقه را با در نظر داشت آن نقشه، که بدون شک با سرنوشت هزاره ها نیز ارتباط می گیرد، بررسی می نماید. مطابق به نقشه خاورمیانه بزرگ، که از طرف ایالات متحده آمریکا طرح شده است. کشور های منطقه به اساس قومیت به واحد های کوچک تر تقسیم می شوند. کشور افغانستان به سه بخش تقسیم می شود. ولایات هرات، فراه و بادغیس افغانستان به ایران محلق می گردند. ولایت نیمروز به بلوچستان مستقل " گریتر بلوچستان"، که از بدنه کشور پاکستان به اضافه سیستان و بلوچستان ایران پدید می آید خواهد پیوست. و بقیه قسمت های افغانستان با پشتونستان پاکستان کشور مستقلی را برای پشتونها تشکیل خواهد داد. و از طرف دیگر بنام پاکستان فقط ایالت های سند و پنجاب باقی خواهد ماند. و کشور جمهوری اسلامی ایران خود به سه بخش تجزیه خواهد شد.

این نقشه، که تا چندی پیش برای همگان غیر عملی و تطبیق ناپذیر به نظر می آمد، ولی به وقوع پیوستن حوادث اخیر در پاکستان تقریبا تطبیق شدن آنرا حتمی و واقعی نشان می دهد. طالبان وارد پنجاب مستحکم ترین دژ حکومت مرکزی شده و خود را در صد کیلومتری اسلام آباد مرکز پاکستان رسانده است. مولانا صوفی محمد صریحا نظام دموکراسی را مغایر با شریعت اسلامی اعلان نموده و خواهان برقراری نظام شریعت اسلامی در سرتاسر پاکستان است.

و از طرف دیگر نوازشریف رهبر جناح اپوزیسیون دولت و رهبر یکی از قدرت مند ترین احزاب ایالت پنجاب ، که تا به امروز به نحوی برای امتیاز گیری از حکومت مرکزی از طالبان چشم پوشیده بود. سکوت در برابر طالبان را شکسته و از پیشروی طالبان نگرانی اش را اعلان می نماید.

و همچنان الطاف حسین رهبر حزب متحده قومی مومنت، که در ایالت سند حزب اش قدرتمند ترین حزب تصور می شود و یکی از مخالفان بنیادی طالبان است. از چندی پیش هشدار دادن در مورد طالبان و تجزیه پاکستان توسط آنان را اظهار می نماید. و از روز 2009/4/24 تا 2009/5/24 م. به مدت یک ماه در شهر کراچی از طرف حکومت ایالتی اش وضعیت اضطراری اعلان شده است. و نیز الطاف حسین به طرفدارانش گفته است، که برای حفظ تمامیت ارضی پاکستان کفن های شانرا بر سر های شان بسته نموده و آماده دفاع باشند.

حکومت مرکزی پاکستان، که از یک طرف با مشکل جدی اقتصادی و کاهش ارزش پول اش روبرو است. از طرف دیگر با تروریزم داخلی و بین المللی در گیر می باشد. دولت پاکستان چندی پیش بخاطر تامین یک امنیت نسبی در سوات به سفارش حکومت ایالت سرحد توافق نامه صلح را با طالبان امضا کرد. طبق این توافقنامه، حکومت باید عملیات نظامی اش را بر مواضع طالبان متوقف کند و نیز دادگاه های شرعی را عیار بسازد. در مقابل آن طالبان از جنگ و حملات انتحاری دست برداشته و سلاح هایشان را زمین خواهند گذاشت.

بعد از اینکه این توافقنامه مورد تایید پارلمان قرار گرفت و آصف علی زرداری آنرا با امضا نمودنش رسمیت بخشید. طالبان جرات و انگیزه بیشتر یافتند و آنها بعد از تجدید قوا مطالبات دیگری را مطرح نمودند. در آخرین مطالبات شان می گویند، که تا برقراری کامل دادگاه های اسلامی و قانون شریعت در سوات طالبان اسلحه هایشان را باخود حمل خواهند کرد. و از طرف دیگر مولانا صوفی محمد، هر روز بیشتر از دیروز فتوا های کافر و غیر شرعی بودن حکومت مرکزی پاکستان را صادر می کند. و به طرفداران اش بدون کدام ترس و واهمه اعلان می کند، که نظام عدل را در سراسر پاکستان و جهان برقرار خواهد کرد.

در بلوچستان پاکستان، بعد از قتل سه تن از رهبران بلوچ، که در مورد، بلوچها حکومت مرکزی را متهم می کند. احساسات جدایی طلبی و آزادی خواهی برای تشکیل بلوچستان مستقل خیلی زیاد رشد نموده است. تا حتی رهبران میانه رو بلوچ نیز میگویند، که دیگر قادر به کنترول نوجوانان آزادی خواه نیستند. مشاور وزیر اعظم پاکستان، رحمان ملک بتاریخ 2009/4/22م. بعد از مشاهده و ارزیابی وضیعت بحرانی کشورش، طوری به اشتباه بودن تصمیمات و عملکرد های گذشته دولتش اعتراف نموده و صریحا اعلان کرد، توافقنامه با طالبان نه بخاطر ترس از آنها صورت گرفته است، بلکه بخاطر تامین امنیت و دادن یک فرصت دیگر به صلح صورت گرفته است. و از طرف دیگر وی براهمدغ بکتی را متهم کرد، که با اسناد می تواند ثبوت کند، که وی به حمایت روسیه ، هندوستان و افغانستان می خواهد بلوچستان را از بدنه پاکستان جدا بسازد. و نیز وزیر اعظم کشور پاکستان، سید یوسف رضا گیلانی به پارلمان کشورش گفته است، که شما متفقا تصمیم به محو و نابودی طالبان بگیرید، حکومت عمل خواهد کرد.

از طرف دیگر جنرال اشفاق کیانی ریس ارتش پاکستان بعد از پیش روی طالبان و رسیدن آنها به صد کیلومتری اسلام آباد، یک هشدار بیست چهار ساعته را به طالبان داد. وی گفت، که طالبان اگر در ظرف بیست و چهار ساعت دوباره به سوات برنگردند. ارتش عملیات اش را بر آنها آغاز خواهند کرد. اگر چه برای فعلا طالبان عقب نشینی کرده اند، ولی گفته اند، که جوانان طالب برای تبلیغ شریعت اسلامی، در نزدیکی ها دوباره بر خواهند گشت.

چندی قبل لی هاملیتن یک تن از نمایندگان سابق کنگره آمریکا، که از جمله تدوین کنندگان برجسته گزارش یازدهم سپتامبر نیز می باشد، هشدار داد، که جهان نمی تواند شاهد مصیبت بزرگی مانند سقوط پاکستان مجهز به سلاح اتمی به دست طالبان و القاعده باشد. به گفته وی پاکستان از یک سو با شکست مکرر اقتصادی درونی خود مواجه است و از طرف دیگر بحران اقتصادی جهانی وضعیت آن را نزدیک به لبه پرتگاه نیستی قرار داده است. و نیز کیل کالن، کارشناس آمریکایی ترور، که در جریان جنگ عراق، جزوه مشاوران جنرال دیوید پترسن بود، می گوید وقتی به پاکستان می اندیشم دچار ترس می شوم. وی هشدار می دهد، که این کشور می تواند ظرف شش ماه سقوط کند.

وزیر خارجه جدید اسراییل در اولین مصاحبه مطبوعاتی اش بعد از انتخاب وی خطرناک ترین دشمن کشورش را برای فعال بجای ایران، پاکستان و افغانستان اعلان کرد. به گفته وی برای فعلا از ایران بیشتر کشور پاکستان برای امنیت اسراییل و جهان نگران کننده شده است.

هیلری کلینتون، وزیر خارجه آمریکا، در سخنانی در برابر یکی از کمیته های کنگره این کشور، نسبت به عواقب اجرای توافقنامه دولت پاکستان با افراطیون تندرو اسلامگرا در دره سوات، در شمال غرب این کشور، ابراز نگرانی کرده و گفته است که وضعیت پاکستان خطری مهلک را متوجه امنیت جهان می کند. به گفته وی موافقت دولت پاکستان با برگزاری دادگاه های شرعی در دره سوات به طالبان به این معنی است، که دولت پاکستان عملا مسوولیت واختیارات خود را به طالبان و افراطیون تفویض کرده است.

کشور پاکستان امروز متاسفانه عین همان نقشه خاورمیانه بزرگ بسوی تجزیه شدن پیش می رود. و از هشدار ها و گفته های دولت مداران پاکستانی و صاحب نظران بین المللی در آینده نزدیک اگر با مشکلات داخلی اش با درایت، سنجش و دقت برخورد نشود، شاید به تجزیه روبرو باشد. و از پاکستان فعلی سه کشور جداگانه تشکیل گردد. و بنام پاکستان فقط ایالت های پنجاب و سند باقی بماند و بلوچستان یک کشور مستقل گردد. و نیز پشتونستان با پشتونهای افغانستان کشور جدیدی را بسازند.

با آنکه تجزیه شدن کشور پاکستان، که یگانه کشور دارنده سلاح اتمی اسلامی است. برای تمام مسلمانها و هزاره های قابل قبول نیست و به یقین تجزیه اش نه تنها آسیایی جنوبی بلکه کل جهان را به یک مشکل بزرگ دچار خواهد کرد. بلفرض اگر کشور پاکستان تجزیه شود. خوب این تجزیه بر اساس قومیت است. حال اگر این تجزیه به اساس نقشه خاورمیانه بزرگ باشد و یا نه، بازهم در تقسیم بندی جدیدت قومیت حرف اول را خواهد زد. بلوچهای افغانستان، ایران و پاکستان یک کشور جدید بنام بلوچستان را برایشان در نظر گرفته شده است. پشتونهای افغانستان و پشتونستان، کشور فعلی افغانستان را بدون آن بخش هایش، که ممکن از بدنه اش جدا شود، برای قلمرو شان در نظر گرفته اند. پشتونها از دیر باز به این طرف خواهان تشکیل یک کشور مستقل و مقتدر برای پشتونها بودن اند.

سوال، هشدار و جای تامل و اندیشه در اینجاست، که سرزمین هزاره ها کجا خواهد بود؟ آیا طالبان پشتون برای هزاره ها خواهند گذاشت، که حد اقل زنده مانده و در افغانستان سرزمین پشتونها زندگی نمایند. و یا باز بر همان شعار های قبلی شان، که می گفتند: " تاجک به تاجکستان، ازبک به ازبکستان، اوغان به اوغانستان و هزاره به گورستان". عمل نموده دست به تصفیه هزاره ها خواهند زد.

ما چه بخواهیم و یا نه به گفته بابه مزاری : " در افغانستان شعار ها مذهبی، اما عملکرد ها نژادی است." و حال نیز تاریخ دارد به اثبات می رساند، که سرحدات جدید در خاورمیانه بزرگ به اساس قومیت تشکیل خواهد شد. اقوام منطقه در حال آمادگی برای تعیین سرحدات کشور های جدید التسیس شان است. پشتونها از یک طرف جنگ شانرا برای تعیین سرحد شان از همین حالا با پاکستان شروع نموده اند. و از طرف دیگر از همین حالا کوچی ها بسوی هزارستان در حرکت اند. و کوچی ها اصلا تمام افغانستان را قلمرو خود شان می دانند. در حقیقت کوچی ها، طالبان، افغان ملیت ها... شکل های مختلف با هدف یکسان از خود پشتونهاست. بهمین خاطر است، که دولت افغانستان آگاهانه اقدام به حل نمودن معضله کوچی ها نمی کند.

جای پرسش دیگر این است، که در همچون یک زمان حساس آیا مطرح نمودن مسله قانون احوال شخصیه به نفع مردم ماست. و آیا این مسله دلسوزانه و برای احقاق حقوق مذهبی شیعه ها مطرح می شود؟ و آیا این قانون کدام توطیه نیست؟ توطیه، که عامل یک نفاق دایمی در بین هزاره ها شده و نگذارد تا هزاره های در حساس ترین زمان بر روی سرنوشت شان فکر کنند. و در فکر یک تشکل ملی باشند. تا بتوانند، بر اساس برابری و حقوق انسانی شان سرنوشت شانرا تعیین نمایند.

در این اواخر کنار آمدن حزب عوامی نشنل پارتی و طالبان در پاکستان نشان داد، که مسله ملی پشتونها ویا به عباره دیگر پشتونیسم بالاتر از تمام خواست های دیگر شان است. طالبان، با دید تندروانه مذهبی شان و حزب اسفند یار ولی خان با اهداف دموکراتیک و ملی گرایانه شان در این اواخر با هم برای حفظ منفعت پشتونهای شان کنار آمدند. به گفته یک از مسولین بلند پایه حکومت پاکستان. توافقنامه سوات با سفارش حزب عوامی نشنل پارتی و خواست آنها توسط دولت مرکزی به امضا رسیده است.

چه معلوم، که مداخله کشور افغانستان در مسله پشتونستان و بلوچستان با تشویق افغان ملیت ها نباشد. و پشتونهای افغانستان برای تشکیل افغانستان بزرگ و خاص برای پشتونها تلاش نکنند.

این نوشته می خواهد به هزاره ها هشدار دهد، که اگر کشور پاکستان تجزیه شد و پلان خاورمیانه بزرگ جامه عمل به خود گرفت. همانطوریکه کشور پاکستان بزرگترین کشور بازنده در میدان می باشد. هزاره ها بزرگترین قوم بازنده خواهند بود. بازنده نه تنها از این نگاه، که صاحب یک کشور مستقل نخواهند شد، بلکه از این نگاه که قوم هزاره را، که در این اواخر در هر بخش درخشش خاص داشته اند. پشتونها به هیچ صورت قبول نخواهند کرد. و هزاره ها باید بدانند، که همانطوریکه در روابط کشور ها دوستی و دشمنی همیشگی وجود ندارد و کشورها در ارتباطات شان فقط و فقط منفعت ملی شانرا در نظر می گیرند. هزاره ها نیز باید منفعت ملی شانرا در روابط شان با اقوام و کشور های مختلف در نظر بگیرند.

در این مقطع از حساس زمان، بجای اینکه هزاره ها در فکر چاره اندیشی در مورد سرنوشت شان باشد. مطرح شدن قانون احوال شخصیه بخواهی نخواهی در بین نفاق انداخته و آنها را مشغول نگهمیدارد و از طرف دیگر حساسیت بیش از حد طالبان تندرو را بر می انگیزاند. تا در صورت پیروزی تصمیم به تصفیه نسلی هزاره ها بزنند و یا آنها را از نو مسلمان "طالبانی" بسازد. همانطوریکه در حادثه افشار خامنه ای بر روی صفحه های تلویزون ها اشک تمساح برای شیعیان افغانستان می ریخت و می گفت: " که ما نمیتوانیم در مقابل شیعیان افغانستان بی تفاوت باشیم." و از این طریق هزاره ها را نوکرش جلوه داده و انگیزه زیاد تر کشتن هزاره ها را به دشمنانش می داد. و بعد با آنکه هزاره ها منتظر پشتبانی عملی ایران بود، دولت جمهوری اسلامی ایران به افغان "هزاره" بگیر اش ادامه داد، ولی هزاره ها تا به امروز از تراژیدی افشار بیرون آمده نه توانسته است.

و حال مطرح کردن قانون احوال شخصیه از طرف آقای محسنی خود نوعی نشان دادن هدف بعدی برای طالبان و روبرو نمودن هزاره ها با اژدهای تروریزم، افراط گرایان مذهبی و القاعده است. و شیخ محسنی از همین حالا می خواهد که انگیزه نابودی هزاره ها را برای طالبان بدهد. و همچنان زمینه جمع آوری فتوای مصادره شدن سرزمین و اموال هزاره ها را توسط کوچی ها به مثل دوره شوم عبدالرحمان مساعد سازد. نمیتوان جرات گفتن را کرد و حتی باور انسان نمیشود، که آقای محسنی ایکه به فرمانش هزاره ها تا حتی بر سر و صورت برادران شان سنگ می بارند و خودشانرا از جمله فداییان محسنی ساخته اند، به این اندازه هدف شوم و خصمانه در قبال هزاره ها داشته باشد. شاید وی بدون درک حساسیت زمان این مسله را از روی دلسوزی مطرح کرده باش و یا وی فقط می خواهد آبروی از دست رفته اش را احیا کند و در انتخابات از طرق هزاره ها وارد معامله بازار سیاست شود. به هر جهت اگر این کار آقای محسنی با هر انگیزه ای که باشد. پیامد آن برای هزاره های شوم می باشد. و هزاره ها با آن باید برخورد عاقلانه نمایند. وظیفه هر یکی از ماست، که با تدبیر، اندیشه و شعور سیاسی خود این معضله را بررسی نمایم. و از همه بیشتر مسوولیت به دوش بزرگان و رهبران این قوم است، که توده ها را راهنمایی درست و صحیح نمایند. رهبریت وظیفه اصلی اش در طول یک عمرش شاید یکی یا دو بار بیشتر، که نمایانگر خرد رهبریت اش باشد، پیش نیاید. و من بر این باورم که یکی از همان مواقع حساس امروز رسیده است. و رهبران هزاره ها باید در صحنه بیایند و نگذارند، که همبستگی مردم از بین رفته و زعامت مردم ما بدست دیگران به افتد. هزاره ها باید هوشیار باشند، تاریخ باز تکرار می شود. هزاره ها باید بعد از دیدن آن همه مصیبت های تلخ گذشته هوشیار شده باشند. و حالا حداقل دوست و دشمن شانرا بشناسند. آقای محسنی با پشتونها از یک دیار، یک قوم و یک نژاد است. برای وی هیچگاه و در هیچ مکان کدام تهدیدی وجود ندارد. این هزاره ها است، که باید همیشه تاوان هوشیار نه شدن شانرا به پردازند. نباید منتظر آمریکا، ایران و یا آقای محسنی نشست. رنجها، درد ها، مصیبت ها، کمبودات، تحقیر ها و توهین های هزاره ها را فقط هزاره ها درک می توانند. و حال نیز هزاره ها باید با یکدلی و همبستگی ملی شان سر نوشت مردم خود را رقم زنند.

نوشته: عبدالله رفیعی

لطفا نظرات خودرا درباره این مطلب در اینجا بیان کنید نظرات شما بدون سانسور نشر می شود.

منبع: سایت جمهوری سکوت

مطالب دیگر:

+ نوشته شده در ۱۳۸۸/۰۲/۰۹ساعت 21:12 توسط عبدالله رفیعی |

هزاره پیوند

هشدار به هزاره ها

پیوندهای روزانه

نوشته های پیشین

آرشیو موضوعی

نویسندگان

پیوندها